Ken je dat gevoel dat je ergens loopt en dat je denkt โlaat ik hier maar even wat harder gaan lopen..โ? Je stop die ene langere sleutel tussen je vingers klaar om toe te slaan en in je andere hand heb je je telefoon al klaar. Adrenaline door je lijf. Dat gevoel?
Dat gevoel van (on-)veiligheid komt uit je lijf, van je autonome zenuwstelsel. En dat doet je lijf razendsnel, zodat jij ook heel snel kunt reageren mocht het onveilig zijn.
Je autonome zenuwstelsel (dus dat deel waar je geen invloed op hebt), werkt ook zo als je bij mensen bent. Het scant dan de ander, om te voelen of het in nabijheid van de ander veilig is. Vanuit veiligheid kunnen we ons echt verbinden met de ander, staan we echt open voor de ander.
Daarvoor let je lijf op:
– de ๐ผ๐ด๐ฒ๐ป. Waar zijn de ogen op gericht? Op jou als gesprekspartner of op de omgeving? Let maar eens op hoe jij je voelt als iemand anders zijn blik afwendt naar een mobieltje. Heb jij dan nog zin om verder te praten?
Maar te intens oogcontact is ook weer bedreigend. Dan kijk jij weer de andere kant op.
– ๐๐๐ฎ๐ป๐ฑ/๐ฏ๐ฒ๐๐ฒ๐ด๐ถ๐ป๐ด ๐๐ฎ๐ป ๐ต๐ฒ๐ ๐ต๐ผ๐ผ๐ณ๐ฑ. Als iemand geรฏnteresseerd zit te luisteren, zal hij zijn hoofd iets kantelen. Of er wordt geknikt of geschud in jouw verhaal. Dan voel jij je gehoord.
– of er ๐ผ๐๐ฒ๐ฟ๐ฒ๐ฒ๐ป๐ธ๐ผ๐บ๐๐ ๐ถ๐ ๐๐๐๐๐ฒ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐บ๐ผ๐ป๐ฑ ๐ฒ๐ป ๐ฑ๐ฒ ๐ผ๐ด๐ฒ๐ป. Bereikt de lach de ogen? Of is het een sociaal-wenselijke lach? Alleen als de ogen meelachen, krijgt het lijf het signaal dat het veilig is.
– de oren. Welke geluiden horen we verder? Zijn die hoog (pijn of gevaar) of laag (gevaar van een roofdier)?
– โde ๐บ๐๐๐ถ๐ฒ๐ธ ๐ถ๐ป ๐ท๐ฒ ๐๐๐ฒ๐บโ, ook wel prosodie. Is de stem monotoon, schril of juist heel laag, dan ervaart je zenuwstelsel dat als gevaar. Veilig is een stem met het juiste patroon van ritme en klank. Een stem die uitnodigt om jezelf te verbinden.
In elk gesprek heb je momenten van verbinden en van verlies van verbinding. Dan is het de kunst om de verbinding weer op te pakken, door de ogen weer te richten, de ogen mee te laten lachen, de stem een fijne intonatie te geven.
Met deze kennis is het logisch dat als je boos tegen je kind roept โkijk me aanโ, je heel veel signalen van onveiligheid naar je kind uitzendt.
En soms kun jij niet anders hรจ. Zeker als het bloed onder je nagels vandaan is gehaald, je je kind het liefst achter het behang plakt. Jij bent ook maar een mens.
Maar wil je echt iets veranderen bij je kind, let dan eens op bovenstaande dingen. Wedden dat de boodschap dan veel beter binnenkomt?
