Site Logotype
brein

Jij bent een cheetah in een 40-zone

Je bent een cheetah.
Kunt 100km/u rennen.
Dan ben je in je element.
Dan ben je blij.
Dan straal je!
Dan ben jij jij!

Maar je wordt aan alle kanten geremd om deze snelheid ook te bereiken. Door je begeleiders, door de groep, door regels, door beleid en nu uiteindelijk ook door jezelf.
Je kan zoveel harder dan dat je nu gaat. Je zou de lagere school in 2 tot 3 jaar kunnen doen, als ze je maar laten gaan.
En ja, je snapt ook wel dat het niet handig is om op je 8ste dan naar de middelbare school te gaan. Dat past sociaal en emotioneel niet, zoals zo mooi wordt gezegd. Jij wilt nog voetballen in de pauzes, waar ze op de middelbare school ‘rondhangen’. Nee, dat zie jij ook niet gebeuren.

Maar deze snelheid past je ook niet.

Je past je aan. Doet met de groep mee. Luistert naar de uitleg, die je eigenlijk niet nodig hebt. Of niet zo uitvoerig als deze wordt gegeven. Aan een half woord heb jij al genoeg. Je moet wachten tot de rest het ook snapt. Dan pas mag je aan het werk. Dat is heel lang wachten…

Nee, deze snelheid past je zeker niet.

Je wordt onrustig. Je gaat wiebelen. Je gaat friemelen. Je roept het antwoord door de klas heen. Oei, niet handig, maar het floept eruit. Maar mooi, dan kunnen ze tenminste door naar het volgende voorbeeld.

Nee, deze snelheid is het niet voor jou..

Je hele lijf is intussen aan het bewegen. Vingers verdwijnen in je mond. Je nagels moeten er weer aan geloven. Daarna de boord van je shirt. Of het koord van je vest. Er moet iets in je mond zodat je zenuwstelsel gekalmeerd wordt.

Nee, deze snelheid is veel te langzaam voor jou.

Op school heb je je ingehouden. Je hebt je netjes gedragen. Je hebt alle frustraties binnen kunnen houden. Want dat wordt van je verwacht. Dus dat doe je. Zoveel als mogelijk. Want soms ontplof je ook op school. En dan heb jij het gedaan. Wil je lekker stoom afblazen, wordt je in een hoekje geparkeerd tot je je weer aan de regels kunt conformeren.

Nee, deze snelheid wil je niet.

Dus dan maar thuis stoom afblazen. Je ongenoegen uiten. Alle ingehouden frustratie moet eruit. Je ontploft. Bent boos om niets. Schopt tegen kussen. Tegen ballen. Tegen alles wat voor je voeten komt. Je hebt op je tenen gelopen om het goed te laten gaan, en nu laat je je gaan.

Nee, deze snelheid kan je niet.

Door alles ben je bang geworden. Slapen is een drama. Überhaupt alleen boven zijn wil je niet. Je komt uit bed voor nog een knuffel. Nog een kus. Slokje water. Wilt op schoot zitten waar je wel zo in slaap valt.

Nee, deze snelheid richt jou ten gronde.

Jouw manier om hiermee om te gaan is grapjes maken. Dan zien ze jou weer even. Maar dat word niet altijd gewaardeerd. Dus dan wordt je maar heel erg stil. In jezelf teruggetrokken. Liefst onder een dekentje met een boekje. Dan wil je er gewoon niet meer zijn. Intussen vraag je je af: “is dit het nu?”. En dat doet mij pijn.

Nee, deze snelheid maakt jou kapot!

Share

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *