Mijmerend over mijn kinesiologie-en-ADHD-onderzoek en de 10 kinderen die daaraan meededen, viel mij iets op:
Ze hadden het bijna allemaal niet naar hun zin op school!!
Soms was de oorzaak relatief klein in de vorm dat werkjes, opdrachten of vakken ‘stom’ zijn.
Soms waren de kinderen veel aan het wiebelen en friemelen, en werden ze daar vaak op gecorrigeerd door de juf of meester.
Soms bleek dat het leren niet vanzelf ging. En dat ze zich daardoor ‘dom’ voelden.
Soms was de klas niet leuk. Te druk. Waren er kinderen die een enorme stempel op de klas drukten.
Soms bleek er een beste wel flinke leerachterstand te zijn. Doordat het niet op een voor het kind passende manier was uitgelegd danwel was blijven hangen.
Soms hadden kinderen al eerder een vervelende schoolervaring opgelopen. Een ervaring waardoor ze enorm aan zichzelf zijn gaan twijfelen.
En weet je wat er gebeurde al tijdens het traject?
Het beeld van school veranderde.
Nee, correctie.
Want die werkjes waren nog steeds stom, maar werden nu wel zonder mopperen gedaan!
Het wiebelen en friemelen werd minder, doordat ze minder overprikkeld waren cq. minder prikkels aan het opzoeken waren. En daardoor was de juf minder vaak boos op ze.
Het leren ging nog steeds niet vanzelf, maar er werden wel stappen gezet. Door rust in het lijf te creëren en de hersenen beter te laten samenwerken, gingen kwartjes vallen. En dan ben je toch slimmer dan je altijd dacht! En komt er uit wat er in je zit!
Die drukte in de klas? Die konden ze beter hanteren. En anders hadden ze oefeningen die ze konden doen. Al is het maar zo simpel als even naar de wc lopen om uit de drukte te zijn.
En doordat het beter op school ging, ging het ook beter met hen!
Ze groeiden!
Hoe tof is dat!
En de ADHD-kenmerken? Die waren ook minder aanwezig. Maar daarover een andere keer meer!
