Passend onderwijs.
In Jip en Janneke: onderwijs voor iedereen.
Inclusiviteit.
Voor iedereen geschikt.
Zodat kinderen het beste uit zichzelf kunnen halen.
Mooi streven, maar serieus, hoe dan?
Een kind dat lezen best lastig vindt – al dan niet vanwege dyslexie – versus een kind dat leest als een speer…
Een kind dat nog lang neigt naar tellen op vingers versus een kind voor wie getallen geen geheimen hebben…
Een kind dat behoefte heeft aan veel uitleg versus een kind dat aan een half woord al genoeg heeft…
Een kind dat zo gevoelig is, dat een klas van 20 al te veel is, versus een kind dat zoveel prikkels nodig heeft dat een klas van 30 nog te leeg is…
Een kind dat extra aandacht nodig heeft op alle vlakken versus een kind dat op alle vlakken ver vooruit is…
Een kind dat zo verlegen is, dat hij zijn vinger niet durft op te steken versus een kind dat het hoogste woord voert…
Een kind dat het liefst onder de tafel zit versus een kind dat door de klas stuitert…
Een kind dat je stapje voor stapje mag begeleiden omdat hij anders niet durft versus een kind dat zichzelf overschreeuwt…
Een kind met een fixed mindset versus een kind met een growth mindset.
Al deze kinderen moeten de juffen en meesters vandaag de dag allemaal kunnen begeleiden.
Want zij zitten allemaal in 1 klas.
Tegelijkertijd.
DIEPE BUIGING!
RESPECT!
Voor de leerkrachten èn voor de kinderen!
En dan vinden we het gek dat er zoveel kinderen beschadigd raken in het onderwijs en uitvallen…
Edit: èn dat er zoveel leerkrachten uitvallen.
