Afgelopen vrijdag gebeurde het weer.
We waren met onze 8-jarige (groep 6, werkniveau > groep 6) naar een open dag van een middelbare school. We weten nog niet wanneer hij die overstap gaat maken, en als hij die overstap gaat maken willen we er een goed gevoel bij hebben en weten dat hij goed begeleid gaat worden.
Dus kwamen we bij 2 dames die verantwoordelijk zijn voor ‘passend onderwijs’.
“Deze jongen is superslim. Zouden jullie wat kunnen vertellen over hoe jullie deze kinderen begeleiden op school?”
“Ben jij hoogbegaafd? Dat is leuk!”
“Nee, dat is niet leuk. Want we staan nu hier met een 8-jarige middelbare scholen uit te zoeken omdat hij (bijna) klaar is met de lagere school.”
“OK, maar het is wel fijn dat je hb bent.”
“Ja, soms is het fijn dat hij hb is, maar vaak genoeg ook niet.”
Ik heb het daarna maar opgegeven, want van deze aardige dames werd ik niet veel wijzer.
En weet je, ik kan het ze niet eens kwalijk nemen. Het algemene beeld over hoogbegaafdheid wordt nog steeds geromantiseerd. Dat je door je schoolperiode heen fietst met 2 vingers in de neus, dat je weinig moeite hoeft te doen om iets nieuws te leren, dat het leven je alleen maar toe lacht.
Dat beeld.
Als jij dit beeld ook hebt, mag ik je dan ook een andere kant schetsen?
Er zijn genoeg hb-ers voor wie schoolgaan een strijd is. Ze krijgen niet het aanbod waar ze behoefte aan hebben. Ze moeten mee doen met de klas waarvan het tempo zoveel lager is dan dat zij graag zouden willen. Of sterker: wat zij nodig hebben. Ze gaan zich aanpassen, omdat dat niveau blijkbaar de norm is.
Of juist de andere kant op: ze gaan klieren op school.
Ze krijgen gedragsproblemen. Op school en/of thuis. Kort lontje, regelmatige ontploffingen.
Ze hebben een schooltrauma.
Ze krijgen angsten. Durven niet meer alleen te zijn. Durven niet meer alleen te gaan slapen.
Hebben een prikkelverwerkingsstoornis. Ik laat in het midden door overprikkeling of onderprikkeling.
Ze lopen vast op school. Ze lopen vast thuis.
Ze krijgen depressieve klachten.
Ze komen thuis te zitten. Met een burn out of een bore out. Met lichamelijke en/of psychische klachten. Omdat ze zich niet meer kunnen aanpassen. Want dat hebben ze al zo lang gedaan.
NEE, hb-zijn is echt niet altijd handig.
